Vertrek en aankomst

En zo begint de reis. Alvorens jullie dit gaan lezen, moet ik opbiechten dat ik in Indonesië taal hulp had. Helaas heb ik deze in Nuth achter gelaten dus moeten jullie het deze keer doen met dat wat ik Nederlands noem :P

Je kan plannen, verwachtingen scheppen, speculeren en noem maar op. Maar niets bereid je voor op de dag dat je echt met je koffertje op de luchthaven staat. Zoveel wat er staat te gebeuren, en ik kon maar aan een ding denken……… IK MOET PLASSSSSSSSEN!!!!!!!
Rob heeft Len en mij met de koffers (al ruziënd met een duister) bij de terminal eruit gegooid omdat ik het niet meer hield. Natuurlijk namen we in de vertrek hal de verkeerde afslag, waardoor we de halve vertrekhal door moesten op zoek naar een wc. Vergeet bij dit feit niet dat het vakantie seizoen begonnen is, en het belachelijk druk was!! Eindelijk bij de wc, bleek dat de dames wc was gesloten!!! NOOOOooooooo. Dan maar terug waar we vandaag kwamen, wij stelletje Hornoxen hadden gewoon rechtdoor moeten lopen, dan waren we direct bij de wc’s geweest. Lang leve de navigatie boarding op luchthavens!!

Nadat we iedereen compleet hadden, jaja ik had een heel afscheidscomité van wel 9 man, was het tijd om in te checken.
Nu is dit ook echt zo een dag waarbij het lot de hele dag met je loopt te dollen, alsof het allemaal nog niet spannend genoeg is!
De hele luchthaven stond vol met rijen vakantiegangers, tassen en koffers, en net bij de balie waar ik moest zijn stond niemand. Dat beviel me al niet, de incheckbalie was pas 20 minuten geleden geopend en er stond helemaal niemand :S ?? Ok achteraf was het een vliegtuig waar maar 80 man in konden, dus dan is het logisch dat je geen rij hebt. Maar dat kon ik niet weten :P
Helaas voor mij zat er een of andere Wappie erachter de balie die zelfs met 80 man het nog voor elkaar had kunnen krijgen om een rij te creëren. Hardop pratend tegen de computer probeerde hij me in te checken. Dat hielp niet, dus ging hij nerveus met allerlei papieren lopen zwaaien, er kwam zelfs een papier te voor schijn met een soort stappenplan, inchecken voor beginners :P Waardoor ik alleen nog maar nerveuzer werd. Net op het moment dat ik hem aan zijn stropdas over die balie wou gaan trekken en hem wou gaan vertellen dat ik gewoon 2 tickets wilde, en dat het zo moeilijk niet kon zijn, kwam er een glimlach op zijn gezicht, en mocht mijn koffer op de band. Godzijdank!!! Dankzij mijn geweldige inpak methode, vacuümzakken, had ik alles bij me wat ik nodig had, ging het koffer makkelijk dicht, en gaf de tellen 20,7 kilo aan Hoppa!!

Op naar de gate! Helaas eerst het afscheid. Probleem met een heel afscheidscomité van 9 man, is dat je nog van 9 man afscheid moet nemen, en de kans dat je het droog houd dus 0,0% is. Al jankend ging ik dus langs de eerste controle. Gelukkig zat er een vrouw achter die alles had mee gekregen, van haar kreeg ik een geruststellende blik dat het allemaal wel goed komt. Dat hielp wel. Niet meer omdraaien en iedereen zien weglopen ook.

Voor iedereen die gekoelde medicijnen moet meenemen, ja, koelelementen mogen het vliegtuig in, zolang je ze voor je medicijnen gebruikt!!!

Eenmaal bij de gate had ik me uitgebreid geïnstalleerd, nog even wat muziek omzetten en klaar is Kees, Milou in dit geval. Ik was er helemaal klaar voor, tot ik een man bij het raam hoorde, die met zijn zoontje naar buiten stond te kijken. “Papa met welk vliegtuig gaan wij?” “Met die gele”…..mmm…..die gele. Ik ga met KLM en die is toch echt smurf blauw. Shit, boeltje weer snel inpakken, op een scherm gaan spieken ennnnn……De gate is veranderd. Joepie snel op zoek naar de nieuwe Gate, die ik ruim op tijd gevonden had, ze waren net begonnen met inchecken toen ik aan kwam.

Het stukje Düsseldorf – Amsterdam stelde dus echt niets voor. Ik heb geslapen tot we een koekje en een glaasje sinaasappelsap kregen en even daarna gingen we al landen.

In Amsterdam maar direct op zoek naar de volgende gate. Al viel me onderweg in dat ik eigenlijk wel honger had. Dus net voor de douane dacht ik, ik pak even een broodje. Al append met Lennart en half etend keek ik op mijn boardingpas, 16:45. Tijd op dat moment 16:00. Met al die horror verhalen over strenge douane en een heel vragenvuur wat makkelijk een half uur kan duren kreeg ik het behoorlijk warm. Wat ik dus even vergeten was, was dat 16:45 de boarding tijd is, en niet de vertrek tijd. In mijn paniek heb ik dus een half stokbrood en een halve liter ijsthee voor €9,50 binnen enkele minuten naar binnen geworsteld (voor die prijs wil je toch op zn minst genieten van je broodje!) en ben ik met buikpijn aangesloten in een lange wachtrij bij de douane.
Al zweten had ik behendig enkele reizigers achter me gelaten die toch echt al eerder in de rij stonden dan mij, sorry :P Pas halverwege viel het kwartje en werd ik weer rustig. Toch was ik blij toen ik de gate zag. Waar weer even nieuwe schrik ontstond. “You don’t have a seat” zei de kerel die de boardingpas controleerde. WHaaaaaaat ?:O Geen seat?? Maak je een grapje of zo?? :O Zonder iets te zeggen ben ik toen maar aangesloten in de wachtrij. Het zal wel, dacht ik toen, kan er toch niets aan doen, maar ooh weeee als ik niet mee kan in dat vliegtuig!!! Dan kennen jullie mij nog niet!!!
Een geruststelling was wel dat ik vroeg bij de gate was, waardoor ik redelijk vooraan in de rij stond bij de laatste controle. Waar ik op mijn sokken doorheen moest, de Uggs moesten ook door de scanner :p

Eenmaal bij de KLM Balie wist de vrouw in het smurvenpakje me te vertellen dat mijn stoelnummer alleen gewijzigd was. Naar 16A. Aangezien ik in het eerste vliegtuig ook op stoel A zat, wist ik dat ik weer aan het raampje zat. Dan moet ik toch mijn excuses aanbieden aan de Wappie in Düsseldorf. De vraag of hij me aan het raam kon zetten en waarop het antwoord nee was, was toch verkeerd. Hij heeft dus wel degelijk zijn best gedaan om me aan het raam neer te zetten. Wat wel grappig was, was dat in het vliegtuig mijn buren al klaar stonden om me aan het raampje te laten. De oudere redelijk chagrijnige vrouw vroeg of ze aan het raam mocht zitten. Dacht het niet he freule, daar zit ik, en daar ga ik lekker een dutje doen :P
Dat antwoord beviel haar blijkbaar niet, samen met het feit dat mijn buurman daarna nog 2x langs wilde zorgde ervoor dat ze daarna helemaal niet meer aan de kant wilde, zij zat namelijk aan het gangpad. Sowieso heeft ze de hele weg geslapen. Na het eten hebben mijn gezellige Deense buurman en ik acrobatische touren uit moeten halen om over de vrouw heen te klimmen, zonder dat ze wakker werd. We moesten allebei naar de wc, en ik wilde mijn laptop pakken om dit verhaal te schrijven. Omzittende zaten met gespannen blikken te kijken of het allemaal wel goed ging. Nadat de Deen en ik allebei weer zaten, bleek dat mijn kussen weg was. We waren het direct met elkaar eens dat zij mijn kussen gebietst heeft.
Even later was het tijd om te gaan landen. De suburbs van New York waren behoorlijk indrukwekkend. De ene lap grond en huis nog groter dan het andere! Zwembaden, tennisbanen en zelfs baseball velden lagen gewoon in de achtertuin. Net voor we de grond raakte zag ik de skyline van New York joepie :D Helemaal blij en tevreden wilde ik van boord gaan. We waren 3 kwartier eerder dan gepland, dus als ik een beetje op zou schieten zou ik makkelijk nog op zoek kunnen gaan naar een winkel en daarna nog lekker lang kunnen slapen. Voor mij was het nu kwart over 7. Maar thuis was het 1 uur, bed tijd dus!

Helaas begon op dit moment het drama. Toen ik bij costums (douane) aan kwam vond die kerel het nodig dat mijn contract even gecheckt werd. Ok…. Geen probleem al s jij dat nodig vind. Toen ik echter bij de balie kwam waar dat moest gebeuren bleek dat daar mensen zaten die al 2 uur aan wachten waren. Ooh ooh not good. Uiteindelijk heb ik er 3,5 uur gezeten. Ik was dood en dood moe. Op het laatst zat ik op mijn stoel met een houten kont die vrouw telepathisch instructies te geven dat ze mijn groene map op de counter moest pakken. Dat was nog het meest frustrerende ik zag mijn map op die balie staan en elke keer als die hand richting die map houder ging pakte ze elke keer een andere map. Soms pakte ze mijn map, keek erin en zette ze hem weer terug. Er zaten wel 6 man bij die balie’s te werken, slechts die echt opschoten en echt iets deden. Heel frustrerend!
Nou op naar het hotel, in de rij bij de taxi’s dan maar. Dat was apart je had een rij al bij een achtbaan, eerst sta je met zn alle in een slalom rij en dan kom je bij de deur en dan moet je op de stoep bij een lint gaan staan. Allemaal op een rij naast elkaar en opeens komt er een taxi langs vliegen die voor je stopt en dan kun je instappen. De beste kerel vond mijn koffer te zwaar en hoewel ik hem 3 dollar nog op een ritje voor 12 dollar vond hij het nog te weinig. Bek houden ik wil slapen :P

Eenmaal in mijn kamer stond er een gigantisch bed, als ik erop ging zitten kwam ik niet met mijn voeten op de voel haha echt vet :P Helaas was het tegen die tijd al half 12, en thuis half 6 ik was zo goed als over mijn slaap. Toch maar een poging wagen ;)