Dag 4

Vandaag moesten we al vroeg klaar staan om 8 uur wilde Datang vertrekken en met goede reden ook. Hier nabij Bogor ligt een vulkaan. Veel mensen uit Jakarta gaan op zondag naar de vulkaan en de Puncakpas omdat het daar veel koeler is als in de stad. Zondag is hun enige rustdag dus dan willen ze waarschijnlijk lekker afkoelen. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen wat er gebeurt als laat ik eens zeggen 4 miljoen (1/4de van de bevolking van Jakarta) mensen richting die vulkaan en de pas gaan. Er staan dan gigantische files. Wat ze hier dus doen om de file wat minder te maken is van de grote weg een eenrichtingsweg maken. ’s Ochtends kun je alleen heen, ’s middags heen en terug en ’s avonds alleen terug. Vandaar dat we dus voor dat ze de weg gingen afzetten al richting het centrum van Bogor moesten gaan anders kwamen we niet langs.

In Bogor zijn we naar de Botanische tuin geweest. Echt geweldig wat een verschil in bomen, planten en bloemen. Echt gigantische bomen met mega grote wortels boven de grond. Het bekijks viel vandaag ook wel mee. Maar een persoon die stiekem een foto van ons gemaakt heeft. Voor de rest heb ik alleen de moslims wat laten schrikken. Hier op Java is 80% Moslim, er lopen hier dus ook vrij veel vrouwen rond met een hoofddoek. Aangezien ik het een beetje beu was om maar zo veel mogelijk een langere broek aan te trekken zodat men niet zo op me lette, had ik besloten om vandaag een jurkje aan te trekken. Dit was tevens ook de eerste dag dat er hier geen wolkje aan de lucht was, dus het was ook nog eens bloed heet. Wel apart Bogor kent namelijk 320 regendagen per jaar. We hebben nog geen druppel gezien. Maar goed de moslim kerels hebben dus vandaag gezien hoe een vrouw in een zomerjurk eruit ziet. Er waren dus genoeg hoofden die ons door de tuinen gevolgd hebben. Voor de rest hebben we geen last gehad van fans.

Na de tuinen zijn we naar een Wajang maker geweest. Het was een klein familie bedrijfje dat al 13 generaties lang zelf poppen maakt. De poppen worden gemaakt aan de hand van een oud liefdes verhaal. Ze verschillen daarom in kleur witte zijn de goede, rood de slechte, met blauwe ogen zijn de sterkste. Het is echt een hele kunst om de gezichten uit het hout te snijden. Daarna worden ze met de hand geverfd, en als laatste worden de kleertjes ook nog zelf genaaid. In totaal zijn ze een week per pop bezig van het begin tot einde. Ik mocht zelf helpen met verven. Het was echt een friemel werk, en dan mocht ik het makkelijkste doen, het haar. Nadat hij ons gepaaid had met pisang goreng (gebakken banaan) en thee kon hij ons toch geen poppen aansmeren. Ze mochten per 2 stuks, een stel €90,- kosten. Beetje veel van het goede.

Toen werd het tijd voor lunch. Pizza yes!!!! Haha we werden naar “café liefde” gebracht. Een oud koloniaal pand, het café was van Nederlanders. Je kreeg er ook bitterballen, maar dat ging een beetje te ver. De kelners droegen dan ook kleding dat deed denken aan Nederlandse kledingdracht. Het was heerlijk. Daarna moesten we ons snel terug haasten voor de weg weer werd afgesloten voor één richting .
In het hotel hebben we nog gezwommen en dutjes gedaan heerlijk. ’s Avonds ging ik mijn reisverhalen schijven ik lag tenslotte een dag achter. Toen ik ze wilde plaatsen ging het stormen en had ik geen verbinding meer. Dus mijn excuses voor de vertraging, ben tenslotte met die van NS onderweg dan heb je daar soms last van vertraging haha.

De foto’s kunnen jullie bekijken via http://www.mijnalbum.nl/Album-FR7O3UGN-Foto's-van-Vakantie-Indonesi%C3%AB.html

Groetjes Milou