Dag 10
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
16 April 2011 | Indonesië, Pangandaran
Toen ik vanochtend wakker werd had ik maar een behoefte: KRABBEN !!! Ik zat van onder tot boven vol met muggen bulten. Er was zelfs een mug, dat me op mijn ooglid gestoken had(het kleine rotbeest). Ik had een dik oog, waardoor Ik eruit zag als quasimodo!!! En bedankt!!
Toen ik naar het toilet was geweest en door wilde spoelen kwam er geen water. Ik was blij dat we vandaag weer verder gingen naar een ander hotel. Dit hotel was echt vergane glorie. Wij vermoeden dat dit mede door de tsunami komt. Veel toeristen mijden de kust nog, waardoor de zaken er voor de hotels niet goed uitzien. Het complex was echt heel mooi aangelegd, de tuin was wel goed onderhouden. Maar de rest was oud, en nodig aan een opknapbeurt toe. Gisteren toen wij terug kwamen na onze drukke dag hebben we ons nog even in het zwembad laten vallen. De randen waren helemaal glibberig door de alg. De meubels op de kamer waren ook vies.
Na het ontbijt (dat dan wel weer heel goed was) zijn wij op weg gegaan. 250 kilometer over slingerweggetjes en een wegdak als een gatenkaas. Hard rijden zat er ook vandaag weer niet in. Sowieso met Tatang als chauffeur. Het is echt een hele leuke man. Hij is altijd grapjes aan het maken en doet alles voor ons. Wij zijn heel blij met hem. Op de weg is hij ontzettend voorzichtig met ons. Hij neemt geen enkel risico met inhalen en snelheid. Hierdoor zijn we wel een uur langer onderweg. Rond lunchtijd stopten wij bij ‘Restoran Taman Pringsewu’. Tatang ging bidden, wij eten. In het restaurant waren de oude mensjes uit het hotel net klaar met eten. Wij waren echter eerder dan hen vertrokken en zij zijn onderweg nog gestopt bij de rubberfabriek. Een prijs voor snelste chauffeur zal Tatang dus nooit krijgen, gelukkig maar want de rest van het verkeer is echt idioot!! Het restaurant was een soort fastfood restaurant voor nasi goreng :P Net toen we besteld hadden gingen ze muziek spelen. De serveersters kwamen zingend aanlopen met kaarsjes, cakejes, rieten hoeden en een bordje met happy Birthday erop geschreven. In eerste instantie liepen ze naar onze tafel. Ze gaven het vrouwtje van het oude echtpaar een hand om haar te feliciteren. Ze kreeg bijna een hartaanval. Ze was helemaal niet jarig. In paniek zei ze ik ben niet jarig, ik ben niet jarig. Toen de serveersters vroegen of ze een foto wilde. Zei het oude vrouwtje dat haar man op het de wc was en dat ze even moesten wachten. Ze gingen naar nog 3 tafels. Tijdens het eten, toen de oude man terug was. Kwamen ze weer. Toen hadden we echter door dat ze dit bij elke tafel doen. Ik vermoed om het verveeld personeel bezig te houden. Zoals gewoonlijk was er meer personeel dan gasten. Dit keer schoof het vrouwtje de felicitaties op mama af. We zijn met z’n vijven op de foto gegaan. 5 minuten later kwamen ze met een afdruk van de foto. Ik vond het echt grappig. Als ik thuis ben zal ik de foto inscannen. Dan kunnen jullie hem zien.
Daarna zijn we weer op weg gegaan. Onderweg hebben we nog wat bijzondere dingen gezien. Een baksteen en dakpannen fabriek. Een taxi busje volgestopt met mensen, wat op zich niet raar is hier. Maar het viel extra op doordat er nog 2 schoolkinderen achter op de bumper stonden en er nog 2 op het dak zaten. Wat het meeste is opgevallen was de naakte man die langs de weg stond. Het was echt zo’n verwilderde maar hij was ook helemaal naakt. We moesten echt heel hard lachen. Tatang wilde alleen maar weten of Tarzan een grote vogel had. Wat heel opvallend is, is dat het steeds netter word naarmate we richting Yogjakarta gaan. De straten zijn schoner, de winkeltjes netter. Het is gewoon veel beter onderhouden.
Pas rond half 6 kwamen wij bij het hotel aan, we waren gesloopt. Het hotel was echt geweldig. Echt super mooi. Op de kamer heb ik direct de laptop uitgepakt en heb hem opgestart. Ik moest natuurlijk even met mijn Lennie Skypen :D. Mam en Rob zijn gaan zwemmen. Dit keer hadden we een kamer met een tussen deur, dat was wel gezellig. Rond 7 uur zijn we gaan eten. Tatang ging mee. Hij had zijn werkkleding verruild voor een casual outfit. Hij droeg teenslippers, een wat de heren als zwembroek zouden gebruiken bloemetjes broek, en een beige WINTERJAS. Je leest het goed ja, een winterjas!! Zo een met van die hokjes, zodat je eruit ziet als een sumo worstelaar. Hij had het namelijk koud! Wij zweten als een otter, hij loopt in zijn winterjas. Voor de verandering hebben we ons nog maar wat rijst met saté gegeten.
In de hotelkamer hebben we de reisverslagen en foto’s bijgewerkt. Daarna gingen we op tijd naar bed. Morgenvroeg ging om half 6 de wekker. Het werd tijd voor een bezoek aan de Borobudur!!
Foto's zien jullie op http://www.mijnalbum.nl/Album-FR7O3UGN-Foto's-van-Vakantie-Indonesi%C3%AB.html
Kus Milou
Toen ik naar het toilet was geweest en door wilde spoelen kwam er geen water. Ik was blij dat we vandaag weer verder gingen naar een ander hotel. Dit hotel was echt vergane glorie. Wij vermoeden dat dit mede door de tsunami komt. Veel toeristen mijden de kust nog, waardoor de zaken er voor de hotels niet goed uitzien. Het complex was echt heel mooi aangelegd, de tuin was wel goed onderhouden. Maar de rest was oud, en nodig aan een opknapbeurt toe. Gisteren toen wij terug kwamen na onze drukke dag hebben we ons nog even in het zwembad laten vallen. De randen waren helemaal glibberig door de alg. De meubels op de kamer waren ook vies.
Na het ontbijt (dat dan wel weer heel goed was) zijn wij op weg gegaan. 250 kilometer over slingerweggetjes en een wegdak als een gatenkaas. Hard rijden zat er ook vandaag weer niet in. Sowieso met Tatang als chauffeur. Het is echt een hele leuke man. Hij is altijd grapjes aan het maken en doet alles voor ons. Wij zijn heel blij met hem. Op de weg is hij ontzettend voorzichtig met ons. Hij neemt geen enkel risico met inhalen en snelheid. Hierdoor zijn we wel een uur langer onderweg. Rond lunchtijd stopten wij bij ‘Restoran Taman Pringsewu’. Tatang ging bidden, wij eten. In het restaurant waren de oude mensjes uit het hotel net klaar met eten. Wij waren echter eerder dan hen vertrokken en zij zijn onderweg nog gestopt bij de rubberfabriek. Een prijs voor snelste chauffeur zal Tatang dus nooit krijgen, gelukkig maar want de rest van het verkeer is echt idioot!! Het restaurant was een soort fastfood restaurant voor nasi goreng :P Net toen we besteld hadden gingen ze muziek spelen. De serveersters kwamen zingend aanlopen met kaarsjes, cakejes, rieten hoeden en een bordje met happy Birthday erop geschreven. In eerste instantie liepen ze naar onze tafel. Ze gaven het vrouwtje van het oude echtpaar een hand om haar te feliciteren. Ze kreeg bijna een hartaanval. Ze was helemaal niet jarig. In paniek zei ze ik ben niet jarig, ik ben niet jarig. Toen de serveersters vroegen of ze een foto wilde. Zei het oude vrouwtje dat haar man op het de wc was en dat ze even moesten wachten. Ze gingen naar nog 3 tafels. Tijdens het eten, toen de oude man terug was. Kwamen ze weer. Toen hadden we echter door dat ze dit bij elke tafel doen. Ik vermoed om het verveeld personeel bezig te houden. Zoals gewoonlijk was er meer personeel dan gasten. Dit keer schoof het vrouwtje de felicitaties op mama af. We zijn met z’n vijven op de foto gegaan. 5 minuten later kwamen ze met een afdruk van de foto. Ik vond het echt grappig. Als ik thuis ben zal ik de foto inscannen. Dan kunnen jullie hem zien.
Daarna zijn we weer op weg gegaan. Onderweg hebben we nog wat bijzondere dingen gezien. Een baksteen en dakpannen fabriek. Een taxi busje volgestopt met mensen, wat op zich niet raar is hier. Maar het viel extra op doordat er nog 2 schoolkinderen achter op de bumper stonden en er nog 2 op het dak zaten. Wat het meeste is opgevallen was de naakte man die langs de weg stond. Het was echt zo’n verwilderde maar hij was ook helemaal naakt. We moesten echt heel hard lachen. Tatang wilde alleen maar weten of Tarzan een grote vogel had. Wat heel opvallend is, is dat het steeds netter word naarmate we richting Yogjakarta gaan. De straten zijn schoner, de winkeltjes netter. Het is gewoon veel beter onderhouden.
Pas rond half 6 kwamen wij bij het hotel aan, we waren gesloopt. Het hotel was echt geweldig. Echt super mooi. Op de kamer heb ik direct de laptop uitgepakt en heb hem opgestart. Ik moest natuurlijk even met mijn Lennie Skypen :D. Mam en Rob zijn gaan zwemmen. Dit keer hadden we een kamer met een tussen deur, dat was wel gezellig. Rond 7 uur zijn we gaan eten. Tatang ging mee. Hij had zijn werkkleding verruild voor een casual outfit. Hij droeg teenslippers, een wat de heren als zwembroek zouden gebruiken bloemetjes broek, en een beige WINTERJAS. Je leest het goed ja, een winterjas!! Zo een met van die hokjes, zodat je eruit ziet als een sumo worstelaar. Hij had het namelijk koud! Wij zweten als een otter, hij loopt in zijn winterjas. Voor de verandering hebben we ons nog maar wat rijst met saté gegeten.
In de hotelkamer hebben we de reisverslagen en foto’s bijgewerkt. Daarna gingen we op tijd naar bed. Morgenvroeg ging om half 6 de wekker. Het werd tijd voor een bezoek aan de Borobudur!!
Foto's zien jullie op http://www.mijnalbum.nl/Album-FR7O3UGN-Foto's-van-Vakantie-Indonesi%C3%AB.html
Kus Milou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
