Dag 11
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
17 April 2011 | Indonesië, Pangandaran
Half 6 is echt heel vroeg!! Op vakantie is het echt te bizar, waarom doe je het jezelf aan ??? Dat denk je, totdat je de foto’s ziet!!!!. Dan weet je waarom. Niet alleen de mist die langs de bergen omhoog kruipt terwijl de hemel paars en oranje kleurt. Maar ook de tempel in de opkomende zon word extra mythisch.
Gewapend met de camera gingen we op pad. Tatang weer in z’n winterjas, en ik in m’n korte broek. Het viel ons bij de ingang op; dat ik een blauwe vlek, zo groot als een koffieschoteltje, gekrabd had op mijn been. Gelukkig kregen we bij de Borobudur een sarong, zowel de vrouwen als de mannen :P super grappig. Zelfs om 6 uur ’s ochtends stonden er al verkopers en gidsen paraat om zich aan ons vast te klampen. We hebben ze allemaal afgeschud.
Van ver af is de Borobudur eigenlijk best groot en lelijk. Van dichtbij zie je pas wat voor prachtig bouwwerk het eigenlijk is. Nadat we een discussie gevoerd hadden waar we nou naar binnen moesten (Oosten) en welke kant we op moesten lopen (met de klok mee) kwamen we erachter dat we alsnog verkeerd liepen.. Op de een of andere manier liep iedereen de andere kant op. Na 2 uur hadden we het wel gezien, we hadden daarnaast ook flinke honger, het werd hoog tijd voor het ontbijt.. Het werd sowieso tijd om te gaan, de schoolbussen en vele toeristen waren in de aantocht. Op weg naar buiten ben ik nog maar eens met wat mensen op de foto gegaan. De eerste keer met 2 vrouwen, daarna met een klas fatima’s. Altijd goed voor het zelfvertrouwen.
Op weg naar het hotel werden we belaagd door verkopers. Het ging echt te ver. Ze liepen met je mee, te zeuren, of je iets wilde kopen, en of je wilde of pingelen.
In het hotel hebben we eerst ontbeten. Daarna hebben wij ons omgekleed, om vervolgens heerlijk aan het zwembad te gaan liggen. Lang kon je niet zonnen want je zweette van je ligbed af. Lekker rustig was het ook niet. Er was een of ander volksfeest, waarbij ze een podium hadden met live bands. Wat wel grappig was, waren de songteksten. Aziatische mensen hebben moeite met de uitspraak van engelse woorden. The final countdown werd: de final condom en beat it werd be it. Tussen door ging men ook nog maar eens wat gaaalaaaaahaaaallaaaaaah.( tijd voor het gebed). We hadden dus een zeer diverse achtergrond muziek.
Rond de middag zijn wij gaan douchen en aankleden. Opeens belde Tatang dat we naar buiten moesten komen, daar was het volgens hem gezellig. Toen we bij poort van het hotel kwamen (dit hotel werd bewaakt en afgesloten met een grote poort) zagen we overal mensen langs de weg staan. Er kwam een optocht langs voor het Javaans volksfeest. Eerst werden wij maar wat aangestaard, door de mensen om ons heen. Tegen de tijd dat de optocht kwam, waren we niet meer interessant. De optocht duurde behoorlijk lang. Dat kwam waarschijnlijk door het feit, dat ze na elke meter weer 10 minuten moesten wacht tot ze weer een meter mochten lopen. Opeen gegeven moment moesten ze zolang wachten, dat iemand op een fluitje blies en alle mensen in de optocht direct gingen zitten. De groepen zagen er wel heel mooi uit. De eerste groep waren, volgens javaanse traditie, pas getrouwde stellen. De andere waren dansgroepen, mensen die muziek maakte of wagens met muziek erop. Halverwege vond ik het genoeg geweest. Ik had hoofdpijn en het was super benauwd. Ik ben in de lobby gaan zitten, waar ik direct, als een echte Indonees in slaap ben gevallen. Blijkbaar waren 10 dagen genoeg voor mij, om in te burgeren :D Na een half uur kwam mam me wakker maken. Ook zij had er genoeg van, en wij hadden honger, dus werd het tijd om wat te gaan eten. We hebben een nieuw record gezet voor de goedkoopste maaltijd tijdens onze vakantie. We hebben voor wel geteld €4,80 met 3 man gegeten en gedronken. Ik had zelfs 2 flesjes drank.
Na het eten gingen we nog even opzoek naar een supermarktje voor iets te drinken, en iets lekkers te kopen,en om te pinnen. Al snel hadden we de pin automaat gevonden. Die zijn hier touwens echt luxe. Het is een glazenhuisje, met airco. Je ziet hier direct, wanneer er iets door de regering betaald word. Ook de tankstations zijn hier echt mooi. Je hebt natuurlijk ook de straat verkopers, dan koop je een literfles benzine. Maar de pinautomaten en tankstations zijn fijner dan bij ons.
Nadat we wat cake en Sprite hadden ingeslagen liepen we terug. Rob ging een bakje thee drinken met Tatang, die wilde het hotel niet dus gingen zij ergens anders naar toe. Mam en ik hebben in het hotel thee gedronken. Wij gingen de reisverslagen even bij werken. Rob en Tantang hadden voor 40 cent thee gedronken, wij voor eenr 5 euro :P
Morgen gaan we alweer verder. Dit keer hebben we gelukkig maar een korte rit richting Yogjakarta.
2 uurtjes en dan zijn we daar. Het zijn tevens de laatste dagen op Java. Ben benieuwd, we gaan weer terug naar stad. Dat is altijd een omslag waar we even aan moeten wennen.
Kus Milou
Gewapend met de camera gingen we op pad. Tatang weer in z’n winterjas, en ik in m’n korte broek. Het viel ons bij de ingang op; dat ik een blauwe vlek, zo groot als een koffieschoteltje, gekrabd had op mijn been. Gelukkig kregen we bij de Borobudur een sarong, zowel de vrouwen als de mannen :P super grappig. Zelfs om 6 uur ’s ochtends stonden er al verkopers en gidsen paraat om zich aan ons vast te klampen. We hebben ze allemaal afgeschud.
Van ver af is de Borobudur eigenlijk best groot en lelijk. Van dichtbij zie je pas wat voor prachtig bouwwerk het eigenlijk is. Nadat we een discussie gevoerd hadden waar we nou naar binnen moesten (Oosten) en welke kant we op moesten lopen (met de klok mee) kwamen we erachter dat we alsnog verkeerd liepen.. Op de een of andere manier liep iedereen de andere kant op. Na 2 uur hadden we het wel gezien, we hadden daarnaast ook flinke honger, het werd hoog tijd voor het ontbijt.. Het werd sowieso tijd om te gaan, de schoolbussen en vele toeristen waren in de aantocht. Op weg naar buiten ben ik nog maar eens met wat mensen op de foto gegaan. De eerste keer met 2 vrouwen, daarna met een klas fatima’s. Altijd goed voor het zelfvertrouwen.
Op weg naar het hotel werden we belaagd door verkopers. Het ging echt te ver. Ze liepen met je mee, te zeuren, of je iets wilde kopen, en of je wilde of pingelen.
In het hotel hebben we eerst ontbeten. Daarna hebben wij ons omgekleed, om vervolgens heerlijk aan het zwembad te gaan liggen. Lang kon je niet zonnen want je zweette van je ligbed af. Lekker rustig was het ook niet. Er was een of ander volksfeest, waarbij ze een podium hadden met live bands. Wat wel grappig was, waren de songteksten. Aziatische mensen hebben moeite met de uitspraak van engelse woorden. The final countdown werd: de final condom en beat it werd be it. Tussen door ging men ook nog maar eens wat gaaalaaaaahaaaallaaaaaah.( tijd voor het gebed). We hadden dus een zeer diverse achtergrond muziek.
Rond de middag zijn wij gaan douchen en aankleden. Opeens belde Tatang dat we naar buiten moesten komen, daar was het volgens hem gezellig. Toen we bij poort van het hotel kwamen (dit hotel werd bewaakt en afgesloten met een grote poort) zagen we overal mensen langs de weg staan. Er kwam een optocht langs voor het Javaans volksfeest. Eerst werden wij maar wat aangestaard, door de mensen om ons heen. Tegen de tijd dat de optocht kwam, waren we niet meer interessant. De optocht duurde behoorlijk lang. Dat kwam waarschijnlijk door het feit, dat ze na elke meter weer 10 minuten moesten wacht tot ze weer een meter mochten lopen. Opeen gegeven moment moesten ze zolang wachten, dat iemand op een fluitje blies en alle mensen in de optocht direct gingen zitten. De groepen zagen er wel heel mooi uit. De eerste groep waren, volgens javaanse traditie, pas getrouwde stellen. De andere waren dansgroepen, mensen die muziek maakte of wagens met muziek erop. Halverwege vond ik het genoeg geweest. Ik had hoofdpijn en het was super benauwd. Ik ben in de lobby gaan zitten, waar ik direct, als een echte Indonees in slaap ben gevallen. Blijkbaar waren 10 dagen genoeg voor mij, om in te burgeren :D Na een half uur kwam mam me wakker maken. Ook zij had er genoeg van, en wij hadden honger, dus werd het tijd om wat te gaan eten. We hebben een nieuw record gezet voor de goedkoopste maaltijd tijdens onze vakantie. We hebben voor wel geteld €4,80 met 3 man gegeten en gedronken. Ik had zelfs 2 flesjes drank.
Na het eten gingen we nog even opzoek naar een supermarktje voor iets te drinken, en iets lekkers te kopen,en om te pinnen. Al snel hadden we de pin automaat gevonden. Die zijn hier touwens echt luxe. Het is een glazenhuisje, met airco. Je ziet hier direct, wanneer er iets door de regering betaald word. Ook de tankstations zijn hier echt mooi. Je hebt natuurlijk ook de straat verkopers, dan koop je een literfles benzine. Maar de pinautomaten en tankstations zijn fijner dan bij ons.
Nadat we wat cake en Sprite hadden ingeslagen liepen we terug. Rob ging een bakje thee drinken met Tatang, die wilde het hotel niet dus gingen zij ergens anders naar toe. Mam en ik hebben in het hotel thee gedronken. Wij gingen de reisverslagen even bij werken. Rob en Tantang hadden voor 40 cent thee gedronken, wij voor eenr 5 euro :P
Morgen gaan we alweer verder. Dit keer hebben we gelukkig maar een korte rit richting Yogjakarta.
2 uurtjes en dan zijn we daar. Het zijn tevens de laatste dagen op Java. Ben benieuwd, we gaan weer terug naar stad. Dat is altijd een omslag waar we even aan moeten wennen.
Kus Milou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
