Dag 14

Vandaag wederom een drukke dag in Yogjakarta. Als eerste gaan we richting het Paleis van de Sultan. Blijkbaar is een president niet genoeg. Ze hebben ook nog een sultan, hij is tevens gouverneur en hij zit in het parlement. Hier kregen we een klein vrouwtje van een jaar of 50 als gids. Ze ging ons vertellen over het hele sultanaat en hoe alles in z’n werk gaat. Enkele leuke details waar ze zelf altijd erg om moest lachen waren de dikke bruid en Henkie. Ondertussen zijn ze aangeland bij sultan nummer 10. Nummer 9 heeft in Nederland samen met prinses Juliana gestudeerd. Omdat Juliana zijn naam te moeilijk vondt mocht zij hem Henkie noemen. Het andere verhaal ging om een dochter van een van de sultans. Wanneer iemand trouwt, dan moet de buidegom zijn bruid dragen. Helaas was deze prinses veel te dik om te kunnen dragen. De gids lag elke keer weer in een deuk. Het was erg leuk om naar te kijken. De tour zelf duurde erg lang. Ze nemen hier echt de tijd om elke foto uit te leggen. Zo boeiend vinden we het nou ook weer niet.

We houden het nog even bij de paleizen. De 2de stop van de dag is bij het Water paleis. Hier zijn Rob en ik geïnterviewd door studenten. Daarnaast zijn we op de foto geweest met een ander stel hysterische studenten. Eentje vroeg voor de picture. De anderen werden hysterisch. Mam zei “don’t be hysteric” Rob“rustig, rustig” en ik alleen maar ‘sssssssssssssssssssst’. Het paleis zelf was niet zo boeiend. Het was slecht onderhouden en kwam eigenlijk gewoon neer op 3 zwembaden een sauna en enkele kleedkamers.

Next!! De Leer fabriek. Deze kleine werkplaats was van een Nederlandse vrouw die al 20 jaar in Indonesië woont. Ze had het constant over idialen om de medemens te helpen enzo. Ze had ook echt goede projecten en ze spaarde voor een pensioen voor de werknemers . Maar vervolgens moest je in de winkel alsnog de Nederlandse prijzen voor de producten betalen. De ideeën waren wel echt leuk. Maar de kleuren waren foei lelijk!!

Op naar de Vogeltjesmarkt. We hadden geen idee wat we ons erbij moesten voorstellen. Bij het Javaans festival hadden we al kleine kinderen gezien met kooitjes van ijzer en karton waar vogeltjes n zaten. Alsof het speelgoed was. Dat ze hier niet met dieren omgaan zoals bij ons wisten we dus al. Maar dit was echt een beetje zielig. Ze hadden zoveel dieren en allemaal in kleine kooitjes. Jonge hondjes konden alleen maar op de spijlen hun kooi lopen. We vonden het echt heel zielig. Wat wel echt mega mega mega bizar was, was een super grote slang. Echt nog dikker dan mijn bovenbeen, en die zat in een oud houten kastje met glazen deurtjes. Als dat beest zich een keer bewoog, viel die hele kast uit elkaar. Terwijl dat beest echt immens groot was!!!! Ze hadden ook wel vette dieren: vleermuizen, uilen, kameleons, vliegende honden, fretten, leguanen enz.

Het werd tijd om iets te eten. Tatang zou ons naar een restaurant brengen met lekkere kip. Ook hier hebben ze verschil tussen legbatterij kippen en dorpskippen. Wij moesten dorpskippen eten want die waren net als Indonezen volgens hem, mager maar lekker. Hij bestelde voor ons een hele kip en nasi goreng. We kregen ook echt een hele kip. Alleen de poten waren eraf, de nek en kop zaten er wel nog aan. De kip was wel echt heerlijk, daar had Tatang gelijk in.

Als laatste is de Tempel van Prambanan aan de beurt. Dit is het grootste tempel complex van Java na de Borubodur. Hij was heel anders. Verschillende tempels bij elkaar, die symetrisch opgesteld staan. Helaas was een deel ingestort, door de aardbeving van 2006. Omdat ze hier met hamer en bijtel werken, en het werktempo hebben van een vermoeide slak, duurt het dus jaren voor ze alles weer overeind hebben staan. Ook hier vielen een paar druppels. Zodra het hier gaat regenen komen uit het niets paraplu verkopers of verhuurders. Hier kon je een paraplu huren. Omdat het ook vandaag weer erg warm was, was het buitje lekker verfrissend. Nadat we wat mooie foto’s gemaakt hadden en alle tempels hadden gezien zijn we weer gegaan. Tijd om te gaan chillen!!

Na een uurtje relaxen hebben we ons maar weer bij elkaar geraapt om te gaan eten. Dit keer was het droog dus zijn we te voet naar Malioboro gelopen. Hier in Yogjakarta is dat wel te doen. Het is schoon en je voeld je hier niet zo onbehaaglijk in het donker als in de andere steden doordat er straatlantaarns staan. Tatang had ons al gewaarschuwd voor zogenaamde gidsen. Het zijn mensen die je vragen gaan stellen en zo met je mee lopen. Ze gaan je dan informatie geven en verwachten daarna dat je ze geld geeft. Ze beginnen altijd met vragen waar je vandaan komt. Tatang zei dat er hier heel veel gidsen zijn die hun tante Gerda in Nederland hebben wonen. Echt hilarisch. De kerel die het bij ons probeerde had een zus in Nederland. Mam en ik hebben slippers gescoord. In de kleine stalletjes verkopen ze om de 6 stalletjes dezelfde spullen. Echt grappig om te zien. Dat zie je hier ook veel langs de weg. Wanneer iemand potten verkoopt, verkopen de 4 winkels daarna ook potten. Zo gaat het met ongeveer elk product.
We hebben boven in het supermall gegeten. Mam en Rob rijst, ik frietjes van KFC. Thuis zouden ze vies zijn geweest, maar hier na al die rijst waren ze lekker!! Daarna zijn we terug naar het hotel gelopen. We hebben op de terugweg geleerd dat je hier lang niet overal kunt lopen. Voor je het weet loop je over iemands tafel!! Het is niet moeilijk om hier een restaurant te beginnen. Je neemt 1 rieten mat, 1 kar, 1 pan, een klein gas stelletje, eten, kommen, lepels, een afwas bak en water ét voila je hebt je restaurant!! Het mooie hier is dat je het ook nog overal kunt neerzetten waar je wil. Een vrouwtje kwam zelf langslopen met het restaurant op haar hoofd en onder haar arm!! Zij was al klaar voor vandaag.

Dit was onze laatste dag op Java. Morgen gaan we op weg naar Bali!!

Foto's zijn weer te vinden op http://www.mijnalbum.nl/Album-FR7O3UGN-Foto's-van-Vakantie-Indonesi%C3%AB.html (even hele link kopiëren en plakken in de adresbalk

Kus Milou