Dag 17

Vandaag hebben we weer lekker een beetje uitgeslapen. Ik ben er nu ook achter waarom we zoveel langer slapen. Er is geen gallaaaaaahgallaaaaaah meer om 5 uur ’s ochtends. We hebben ook nog geen moskee gezien. Tijdens de vakantie zijn we toch iets meer over ze te weten gekomen. Zo hadden we in elke hotel kamer een pijl op het plafond. Rob dacht de eerste dagen dat het was om de nooduitgang aan te wijzen, dat bleek later puur toeval. De pijl wees naar Mekka, wanneer je dan moest bidden wist je welke kant je op moest gaan liggen, heel efficiënt dus. Wat ze hier ook heel efficiënt maken, zijn kant en klare hoofddoeken. Het is gewoon een soort slurf die je over je kop heen trekt. Tatang heeft eens een poging gedaan om er een aan te trekken, maar hij kon het gat niet vinden. Daarnaast hebben ze hier ook teenslippersokken. Maar dan niet met alle tenen uitgesneden, maar alleen de dikke teen, zoals bij handschoenen. Echt heel komisch!!! Daarnaast dragen ze hun scooter helm en petjes over hun hoofddoeken heen. We hebben dus geleerd dat de moslims hier behoorlijk efficiënt te werk gaan.

Na een dag relaxen gaan we vandaag wat actiever zijn, ik tenminste.
We hebben flink beraad gepleegd en zijn tot de conclusie gekomen dat we beter eerst kunnen gaan zwemmen en daarna pas naar de stad gaan. Rob gaat alvast de was ophalen, terwijl mam en ik onszelf aan het zwembad instaleren. Ik heb nog steeds melk flessen, aangezien we in Java niet veel in de zon gelegen hebben, daar moet eens verandering in komen. Ik heb wel al bruine voeten en handen. Ben ik de enige of het is normaal dat wanneer je bruine handen en voeten krijgt, ze niet meer als mijn handen en voeten uitzien?? Ik vind het maar een raar gezicht. Ze horen denk ik gewoon wit te zijn.
Rob zou door de chauffeur van het hotel bij de wasserij worden afgezet, en na enkele tellen zou hij dan weer in kunnen stappen om via het droppingpoint weer bij het hotel te worden afgezet. Maar hij had weer alle pech door een chauffeur te treffen die de boodschap niet goed begrepen had. Met de schone was onder de arm kwam hij buiten alwaar geen chauffeur met busje meer te bekennen was. Dan maar even wachten want er is maar één weg die vanuit Ubud terug leid richting hotel, en de chauffeur zal hier dus langs moeten komen. Hij heeft ook alle pech. Hij ziet het busje aan komen rijden en pakt de plastic zak onder zijn arm, in de veronderstelling dat de chauffeur hem komt oppikken. Je raad het al, die fu yong hai ziet hem letterlijk niet staan en rijdt straal aan hem voorbij zonder te stoppen. Dan zit er niks anders op dan te lopen. Eindelijk heeft de arme kloot geluk. En de fo yong hai had tijdens het tanken van zijn busje een helder moment, en realiseerde zich dat hij die grote blanda was vergeten. Naarstig is hij dan ook weer terug gereden en heeft Rob opgepikt. Tijdens het zwemmen hebben we gekeken wie het grootste bommetje kon maken. Rob won, het water gutste over het hele terras. Tijdens het zonnen kwamen we erachter dat wellicht eens nieuwe zonnebrandcrème moesten kopen, voor we richting het strand gaan. Factor 10 zal voor mijn mooi crème kleurig huidje een beetje aan de lage kant zijn :P

Om 2 uur wilden we het transfer busje pakken richting Ubud, het rijd 6 keer per dag, om de twee uur. Behalve ’s middags. Dan rijd het busje om 1 uur in plaats van om 2. Dat hebben wij weer, wij hebben dus moeten dokken. Onderweg was het ook nog eens behoorlijk druk. Blijkbaar was er een groot offer feest. Alle locals hadden zich extra mooi aangekleed. Het is een heel vrolijk gezicht door de sarongs die zowel de vrouwen als de mannen dragen. Daarop hebben ze meestal een witte blouse. De mannen hebben nog een doek om het hoofd en de vrouwen nog een gekleurde sjaal om hun middel. Ze hebben allemaal grote manden met offers bij zich, die ze naar de grote tempels in de stad brengen. De vrouwen dragen ze allemaal op hun hoofd. Echt respect, zonder ze vast te houden en de meeste manden zijn echt groot.
In de stad zijn we direct wat gaan eten, ik was een beetje van m’n sokken aan het vallen het was behoorlijk warm. Na het eten zijn we langs wat winkeltjes geslenterd. Rob was jarig dus we moesten hem even afleiden zodat ik snel cake, chips en kaarsjes kon kopen. Ook hebben we ons een fles zonnebrandcrème van factor 30 gescoord, oohw yeah!!!
Daarna zijn we snel langs de markt gerend zodat niemand ons kon aan klampen om ons iets aan te kunnen smeren. We hebben een rustige straat gezocht en hebben daar op ons gemakje alles bekeken. We hebben een terrasje gepakt en zijn daarna weer terug gelopen. We hebben een beetje gezigzagt over de straat. Ik loop aan een kant van de straat, tot er weer een vieze straat hond op de stroep ligt/staat/hangt. Dan steek ik over, en loop ik weer tot een hond. Het stikt hier echt van de straat honden. Op Java waren er alleen straat katten, maar hier ook straat honden. Dat komt waarschijnlijk omdat ze hier geen hond eten. Er kwam er een langs met een rood uitpuilend oog en een emmer kwijl uit z”n bek, bah echt vies!!

Voor we richting de ‘drop of/pick up’ plaats van het busje gingen, hebben we nog een ijsje gepakt. Een lekkere cornetto met een schijf chocola boven op, chocolade ijs, chocolade saus erin en alles in een chocolade hoorntje. Lekker lekker!!!!
We hebben ons wederom in het prieeltje genesteld. De cake was niet te eten, hij stonk naar zweetvoeten. Onze grote vriend zat er vanavond ook weer. Er woont een leguaan van ongeveer 30 centimeter tegen het plafond. Hij heeft er tot nog toe elke dag gezeten.

Ik heb nog gezellig met Len gechat en daarna zijn we gaan slapen.

Foto's zijn weer te vinden op http://www.mijnalbum.nl/Album-FR7O3UGN-Foto's-van-Vakantie-Indonesi%C3%AB.html (even hele link kopiëren en plakken in de adresbalk)
Wegens traag internet lig ik een beetje achter met de foto’s ik hoop dat daar binnekort verbetering in komt, mijn excuses!!

Kus Milou