Dag 21

Onze race coureur staat al klaar als we met onze koffers richting de receptie lopen. Hij gooit de koffers in de achterbak en gaat op weg. We moeten op de terugweg even langs het hotel in Ubud, mam is haar pennetje van haar e-reader vergeten. Ze hebben het onder het bed gevonden. Onze chauffeur neemt zijn taak zeer serieus. Ik denk dat hij probeert een nieuw record te breken. Hij vliegt als een gek over de weg, haalt lijpe inhaalmanoeuvres uit en trapt kei hard op de rem voor kuilen en bulten.
In 3 uurtje zijn we in Sanur. Er word op de gong geslagen, er zijn weer nieuwe gasten aan gekomen. In het receptie gedeelte staan mega stoelen, waarop we plaats moeten nemen. Onder tussen komt er iemand met een wagentje voor onze koffers. We krijgen een heerlijke aardbeien cocktail (zonder alcohol) en wederom een gratis upgrade. We liggen in het club gedeelte, waar een apart zwembad en lounge gedeelte is. Mijn kamer is heerlijk groot, met een megahemel bed met een klamboe. Via de kleedkamer kom je in de badkamer, met zowel een douche als een bad. Nou vraag ik je wat moet je met een douche en een bad? Als je aan de 3 zwembaden en de zee nog niet genoeg hebt, ga je maar in bad liggen of zo.
We gaan op zoek naar lunch. Voor onze lunch willen we een chebbig restaurant met plastic stoelen. Dat is goedkoop en altijd heel lekker. Zodra we het hotel uitlopen begint het weer. Taxi? Taxi? Trasport? Today? Tomorrow? Masaas? Mam word er helemaal krankjorem van. We lopen, en lopen, en zweten en lopen nog wat verder. We nemen een zij straat en tada. We hebben een leuk restaurantje gevonden. Voor omgerekend €5,- zijn we weer rond en gezond!

Tegenover het restaurantje gaan we even naar de supermarkt. Rob is al een week gel aan het kopen en ons beltegoed is op. Daarnaast koopt mam lijm om dr slippers weer te fixen en we kopen kaarten om ’s avonds iets te doen te hebben. Via het strand lopen we terug naar het hotel, lekker zandstrand.
We planten ons aan het zwembad en genieten nog van het laatste uurtje zon.

Wanneer we weer schoon en gewassen zijn gaan we opzoek naar eten. Ik heb trouwens een gek gevonden die gebruik maakt van het bad, Rob. Blijkbaar worden die toch gebruikt. Terwijl ik iets lees gaan mam en Rob wandelen. Ergens in een kraampje aan het strand laat Rob zich door Coco, de oude eigenaresse van het winkeltje in een sarong heisen, en na wat onderhandelen wordt deze dan uiteindelijk gekocht, onder het mom van als jij hem niet draagt kunnen we hem nog altijd als tafelkleed gebruiken.
We gaan eten bij de pizza boer waar we ’s middags langs zijn gerend. We krijgen heerlijke deegballetjes en kaasstengels, jammi jammi. We bestelen alle drie pizza. Wanneer we de pizza’s krijgen, volgt het halve restaurant Rob’s bord. Wanneer het op tafel gezet word, blijven we er alle drie een minuut naar staren voor we weer iets zeggen. Hij heeft een gigantisch gevaarte gekregen, zo groot als een helm. Wanneer hij er een gat in prikt en er op duwt zakt ie pas in elkaar. Zelfs de tafel naast ons ligt dubbel.
Na het eten gaan we waaghals spelen. We gaan Italiaans schepijs eten. Ik zou willen zeggen dat het lekker, lekker was, maar dat was het niet echt. Sowieso moest je in een record tijd likken en scheppen tegelijk want het liep je langs de klauwen. Rob was zo geconcentreerd ijs aan het eten dat hij bijna op zijn gezicht ging. Dat was best grappig :P
Nadat we een miljoen keer nee hebben gezegd tegen taxi? taxi? kijken? kijken? masaas? Of transport zijn we terug bij het hotel. Mam heeft nog een beetje aan haar bulten gekrabt, en ik heb met Len en Renan geskyped.

Daarna ging ik…je raad het vast wel….kom op….. SLAPEN!! Lekker lekker!

Kus Milou